Είμαι ιδιαιτέρως ευγνώμων στον Pierre-Andre Taguieff που εμπιστεύτηκε στον δικό μας διαδικτυακό τόπο την πρώτη δημοσίευση του παρόντος ανέκδοτου άρθρου σχετικού με την υπόθεση Πλεύρη. Το εν λόγω άρθρο συντάχθηκε κατόπιν αίτησης του Taguieff προς τον Ανδρέα Πανταζόπουλο, τον οποίο ο ίδιος ο Taguieff αποκαλεί «εξαιρετικό γνώστη του ελληνικού πολιτικού συστήματος». (Menahem Macina). 30-3-2009

28/03/2009

Τα εβραιοφοβικά πάθη είναι γνωστά και ευρέως διαδεδομένα στην Ελλάδα, σε σημείο μάλιστα που μοιάζουν να αποτελούν κομμάτι του πολιτιστικού της τοπίου. Εμφανίζονται, δε, κατά τρόπο τόσο συνηθισμένο ώστε πλέον δεν προκαλούν ούτε αγανάκτηση ούτε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Αυτή η απουσία σημαντικής αντίδρασης καθίσταται ιδιαιτέρως εμφανής στην περίπτωση των αντιεβραϊκών εκδόσεων η κυκλοφορία των οποίων έχει σημειώσει έκρηξη εδώ και αρκετά χρόνια · τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» επανεκδίδονται και τα κείμενα που δαιμονοποιούν το Ισραήλ και τον «σιωνισμό» πολλαπλασιάζονται. Μέσα από αυτά τα αντιεβραϊκά κείμενα, οι συγγραφείς και προαγωγείς τους παρουσιάζονται, με τρόπο προπαγανδιστικό και αλαζονικό, να κατέχουν το κλειδί της Ιστορίας, ως οι μόνοι ικανοί να ερμηνεύσουν όλα τα κακά που μας περιβάλλουν, τα οποία και αποδίδουν σε μία και μοναδική αιτία: τους Εβραίους. Ετούτα τα αντιεβραϊκά πάθη δεν περιορίζονται σε μία μόνο μερίδα του πληθυσμού «οπισθοδρομικής» νοοτροπίας που χαρακτηρίζεται από παραδοσιακές αντισημιτικές προκαταλήψεις. Εμφανίζονται, αντιθέτως, αδιακρίτως σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, και με τρόπο ιδαιτέρως έντονο σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πολιτικής τάξης, εκείνο της ακροδεξιάς. Παράλληλα, οι άλλοι πολιτικοί χώροι επιδεικνύουν ολοφάνερη αδιαφορία στην εμφάνιση αντισημιτικών προκλήσεων. Οι αντιδράσεις είναι σπανιότατες και προέρχονται από πολύ μικρές ομάδες (κυρίως της αριστεράς) και από περιθωριακές οργανώσεις που μάχονται υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η αθώωση του δικηγόρου Κωνσταντίνου Πλεύρη, την Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009, από το Εφετείο Αθηνών, ο οποίος δικάστηκε για το βίαια εβραιοφοβικό βιβλίο του «Εβραίοι, όλη η αλήθεια», κατέχει εμβληματικό χαρακτήρα. Η καθημερινοποίηση του αντιεβραϊκού λόγου καταλήγει, έτσι, να θεωρείται δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο ώστε να αναρωτιόμαστε εάν στην Ελλάδα ο αντισημιτισμός συγχέεται με την ελευθερία της έκφρασης. Η εν λόγω κατάσταση θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί με ένα σύνθημα του τύπου «Δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης χωρίς εβραιοφοβία» ! Η εβραιοφοβία γίνεται, έτσι, ανθρώπινο δικαίωμα.

Εύλογα, λοιπόν, οδηγούμαστε στο ανησυχητικό ερώτημα πώς γίνεται στη σύγχρονη Ελλάδα να μένουν ατιμώρητοι λόγοι που έχουν χαρακτήρα σαφώς ρατσιστικό εναντίον των Εβραίων, που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους, τη θρησκεία τους, την ιστορία τους και το Ολοκαύτωμα και που υποκινούν το μίσος και τη βία. Πρόκειται άραγε για ελληνική εξαίρεση; Η ανεκτικότητα αυτή που επέδειξε η ελληνική δικαιοσύνη, αντίστοιχη με αυτήν που επιδεικνύουν και τα ρωσικά δικαστήρια, πόρρω απέχει της αυστηρότητας με την οποία δικαιολογημένα εφαρμόζουν τον νόμο τα γαλλικά δικαστήρια.

Μία σύντομη ανθολογία (1) αντιεβραϊκών λόγων που περιέχονται στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη είναι εύγλωττη :

«Ξυπνήστε, οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει».

«Φταίει ο πολιτισμένος κόσμος που ανέχεται τα διεθνή παράσιτα που λέγονται Ιουδαίοι… φθάνει η ώρα των αντιποίνων…».

«Διότι Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλην». (2)

«Η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει.»

«Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφον Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο, την Ευρώπην από τους Εβραίους».

«Εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμε δια την ηθικήν των, δια την θρησκείαν των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι».

(Λεζάντα φωτογραφίας από το Άουσβιτς): «Καλώς κάνουν και διατηρούν το στρατόπεδον εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον».

«Δεν μπορώ να ανέχομαι τους δολοφόνους, ληστάς, βιαστάς, καταπιεστάς, παράσιτα, διαφθορείς, υπονομευτάς της ελεεινής Εβραίλας να συκοφαντούν τους υπερόχους Εθνικοσοσιαλιστάς…».

«Το ZYKLON B δεν ήτο παρά ένα δηλητηριώδες αέριον χρήσιμον δια τας απεντομώσεις των στρατοπέδων συγκεντρώσεως… όλα τα άλλα είναι παραμύθια της προπαγάνδας».

«Η Εβραϊκή πτωματολογία στην περίπτωση του Άουσβιτς απεδείχθη εξ αρχής ψευδεστάτη».

«Απελευθερωθείτε από την Εβραϊκήν προπαγάνδα, που σας εξαπατά με τα ψεύδη περί στρατοπέδων συγκεντρώσεων, θαλάμων αερίων, «φούρνων» και τα άλλα παραμύθια του ψευτο-ολοκαυτώματος…».

Για μία ακόμη φορά και παρά τον σκανδαλώδη και ακραία προκλητικό χαρακτήρα του εν λόγω αντιεβραϊκού κειμένου, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού κόσμου και των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών παρέμεινε σιωπηλή. Μια ηθελημένη σιωπή που, πέρα απ’ την αδιαφορία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένδειξη συγκάλυψης ή και συνενοχής στην κατάπτωση.

© Ανδρέας Πανταζόπουλος

Σημειώσεις του Pierre-Andre Taguieff:

1. Άρθρο αναθεωρημένο από τον Pierre-Andre Taguieff (28 Μαρτίου 2009)

2. Ανδρέας Πανταζόπουλος (γεν. 1960), ιστορικός, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Ελλάδα). Έχει δημοσιεύσει στα γαλλικά: “Le national-populisme grec, 1974-2004”, Les Temps Modernes, no 645-646, septembre-decembre 2007, p.p. 237-267.

Σημειώσεις του Menahem Macina

(1) Πολυάριθμες αναφορές (μεταφρασμένες στα αγγλικά) προερχόμενες από τον Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, στο κατάλογο MINELRES (Αύγουστος 2007): “Greece: Trial of Kostas Plevris and "Eleftheros Kosmos" for anti-Semitism on 5 September 2007”.

(2) Η αναφορά αυτή θυμίζει εκείνη που ο Rauschning αποδίδει στον Χίτλερ: «Ο Εβραίος είναι δημιούργημα ενός άλλου Θεού. Έχει μάλλον δημιουργηθεί από μία άλλη ανθρώπινη ρίζα. Τον Άρειο και τον Εβραίο τους αντιπαραθέτω τον έναν έναντι του άλλου και εάν στον έναν έδινα το όνομα του ανθρώπου, είμαι υποχρεωμένος να δώσω στον άλλο ένα όνομα διαφορετικό». (Rauschning, «Hitler m’a dit», [«Ο Χίτλερ μου είπε»], Paris 1939).

* Αναρτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2009, από τον Μ. Macina, στον ιστότοπο: upjf.org (Union de Patron et des Professionnels Juifs de France).